De vraag rijst: Wat wil je nog allemaal doen in de rest van je leven?

Mijn vader wil graag 100 worden. En ik denk dat het kan. Deze man heeft zijn hele leven lang keihard gewerkt en samen met mijn moeder ons gezin grootgebracht. Een hartinfarct en later een bypassoperatie overleefd, hernia overwonnen en vrij recent nog prostaatkanker het hoofd geboden. 80 is hij inmiddels en verbazend fit. Pas heb ik hier in Malaga nog getennist met hem en zonder dat hij echt een vreemde taal spreekt, blijkt hij in staat met bijna iedereen die hij tegenkomt te kunnen communiceren. Ongeacht leeftijd. Mensen om me heen gaven aan bijna jaloers te zijn omdat hij er nog zo goed bij loopt en met zoveel enthousiasme de wereld inkijkt. Het deed me beseffen hoe bijzonder dit eigenlijk is en ook hoe goed hij is in ouder worden.

Ik heb mijn vaders genen dus wie weet is mij dat ook gegeven. En in dat geval ben ik nog lang niet op de helft. Zolang het lichaam en de geest in een redelijk acceptabele staat blijven, lijkt me dit ook wel wat. Omdat ik ouder worden bekijk als iets overwegend positiefs in plaats van iets negatiefs. Ik heb nu nog gemakkelijk praten natuurlijk, maar toch geloof ik dat ik deze instelling lang zal houden.

‘Ouder worden’ is eigenlijk een heel raar iets, als je erover nadenkt. Het gebeurt iedereen namelijk vanaf ieders geboorte. Iedere dag weer. Toch heeft, met name in de westerse wereld, ouder worden een soort stempel dat we langzaam minder waard worden. Iets dat we moeten tegengaan, ontkennen en overwinnen. Iets dat de maatschappij geld kost zelfs! Vroeger kleedden jongeren zich als ouderen, nu doen volwassenen alle moeite er net zo uit te zien als jongeren.

In veel andere culturen staat ouder worden voor iets moois, wijs en stijgt juist het respect. Ouder zijn, betekent meer weten, beter in balans komen en de levenservaring maakt je meestal rijper en beter in balans. Je kunt veel zeggen van onze Spaanse vrienden hier, maar over het algemeen zorgt de familie hier goed voor elkaar. En hoe zuidelijker we gaan, hoe meer ouderen ertoe doen, lijkt het. We doen volgens mij ook lang niet genoeg met het potentieel aan kennis en kunde dat in senioren zit.

Ook de beleving van ouder worden is steeds weer anders. Als kind is een ander kind van een jaar ouder een soort reus en als puber zie je je ouders van pakweg 40 als een soort fossielen die te oud zijn om iets van je begrijpen. Als 30’er schrik je dat je al over de 30 bent en word je jaloers op 20’ers die nog zo jong zijn. En als 40’er moet alles anders en besef je hoe snel het leven gaat. Na pakweg 55+ zit je in de 2e fase van je leven. De vraag rijst: Wat wil je nog allemaal doen in de rest van je leven?

In het boek ‘How to age’ uit een aan te bevelen serie van ‘The school of life’, neemt de schrijfster een interessant standpunt in, dat me aan het denken heeft gezet. Dit boek zet ons aan, het verhaal dat we onszelf vertellen over ouder worden, te veranderen. Een aantal inzichten:

  • Ouder worden is een levenslang proces dat begint bij de geboorte en niet na je 50e of iets.
  • Als we de woorden ‘ouder worden’ zouden vervangen door ‘groei’, kunnen we de angst en afkeer van het proces wellicht verminderen.
  • Neem een houding van dankbaarheid aan t.o.v. ouder worden. De beste manier van ‘goed ouder worden’, is ‘goed leven’.

Oude wijsheden zoals ‘je bent nooit te oud om te leren’ omarm ik volledig. Nieuwsgierig als ik ben en blijf. ‘Hoe ouder je wordt, hoe minder je weet’, vind ik ook een mooie. Juist doordat je steeds meer te weten komt over het leven en hoe het te leiden, word je bewust van de relativiteit van je eigen kennis. Ook dat is wijsheid. Maar goed, laten we het verder niet te ingewikkeld maken.

Iedereen gaat anders om met ouder worden, Het gaat om je mentale staat, wat je jezelf vertelt en niet wat de maatschappij je vertelt. Dit is ook het geheim van het succes van mijn vader die erin slaagt om realistisch en positief ouder te worden, te genieten van iedere dag die hem gegeven is en van de relatief kleine wereld om hem heen. Hij is hierin een voorbeeld voor me. Leven met passie is een kunst op iedere leeftijd. Laat je niet vertellen dat dit niet zo is.

Tot slot. Nog even over passie. Iemand waarmee ik soms samenwerk heeft een mooie filosofie en beweging opgezet waarbij hij mensen uitnodigt te vertellen over de passie voor onder meer hun werk, onder de naam ‘Passie pensioneert nooit’. Mooie verhalen van mensen die de tweede helft van hun leven net zo intens of zelfs intenser willen beleven als de eerste. Laat je inspireren op https://passiepensioneertnooit2016.wordpress.com/

 

Wat vind jij?

Benieuwd naar je reactie!