Ik kan mij herinneren, dat ik toen serieus de hoop had, dat het bericht niet klopte.  Helaas…. Ik was toen 29 jaar.

FA-SCI-NE-REND!

De arts kwam de wachtruimte binnen lopen en ik hoorde mijn naam. Hij vroeg mij te volgen naar de eerstvolgende spreekkamer. De arts sloot de deur, meed oogcontact en vroeg mij plaats te nemen. Hij pakte een stoel en zetelde zich naast mij. Hij keek mij nu wel aan en zei: “Uw bloeduitslag betreft een leukemiebeeld. U wordt hier per direct opgenomen.” Alles begon te draaien, ik werd misselijk. Na enkele minuten kwam ik enigszins weer bij. Ik kan mij herinneren, dat ik toen serieus de hoop had, dat het bericht niet klopte.  Helaas…. Ik was toen 29 jaar.

Na onderzoek van twee weken vertelden de artsen mij dat er een mogelijkheid was om te genezen. Dit was door een geschikte beenmergdonor te vinden. Wel moest de donor op tijd gevonden worden en aanslaan en er mochten geen complicaties optreden. Maar…dankzij fantastische support en veel geluk kwam het allemaal goed!  Er is op tijd een donor gevonden (uit Californië). De transplantatie is aangeslagen en en de complicaties bleven uit.

5,5 jaar heb ik samen met familie en vrienden in een emotionele rollercoaster geleefd. En gedurende die periode heb ik een aantal beslissingen genomen, die tot op de dag van vandaag veel invloed hebben. Tijdens controles, bloedtransfusies, chemo en transplantatie verbleef ik het grootste deel van de tijd bij mijn ouders. Het was toen ook duidelijk dat ik voorlopig niet meer zou terugkeren in het arbeidsproces. Het was onvermijdelijk, dat ik op achterstand zou komen. Alhoewel de ziekte overleven prioriteit nr 1 was, stak mij dit. Bizar, maar waar. Ik wilde hier dus wat aan doen. Ik besloot om kennis tot mij te nemen door boeken te lezen. Hopelijk zou hierdoor de schade worden beperkt. Tegelijkertijd had ik een doel en afleiding.

Een van de eerste boeken die ik las ging over een Amerikaanse honkbalcoach die zijn spelers zowel als individu en als team beter kon laten presteren. Dit deed hij door te werken met hun bewegingen, overtuigingen en interacties. Ik vond dit FA-SCI-NE-REND. Naast het lezen van vele boeken over dit onderwerp ben ik ook gaan kijken, wat ik zelf kon verbeteren. Ik had immers de tijd:-). Verschillende punten kwamen voorbij. Bijvoorbeeld het sneller nemen van een beslissing, het niet uitstellen van taken en op tijd komen. Deze punten zijn nog steeds geen tienen, maar wel gegroeid van een vier naar een ruime zeven. Al deze vergaarde kennis en vaardigheden hebben voor mij veel positieve impact opgeleverd. Zowel in mijn werk als privé.

We zijn nu 17 jaar verder. Ik woon in de mooiste stad van Nederland. Ik ben gezond en voel me vitaal. Ik lees nog steeds veel over dezelfde onderwerpen. Alhoewel de westerse leer nog steeds mijn interesse heeft, is mijn focus meer opgeschoven naar de Oosterse. Na mezelf 6 jaren flink verdiept te hebben in het boeddhisme ben ik mij nu ook aan het verdiepen in de Chinese I-Tjing. Al met al voor één doel, het voeden van mijn nieuwsgierigheid en het praktisch toepassen daarvan. En het allerleukste…sinds acht jaar verdien ik hiermee mijn geld. Ik werk voor verschillende organisaties waar ik gemiddeld van één tot drie jaar zit. Doel? Mensen ontwikkelen, laten doen wat goed is. Voor henzelf en de organisatie. Nog steeds ben ik op persoonlijk vlak aan het onderzoeken waar ik zelf stappen kan maken. Mijn boeddhistische leraar zei laatst tegen mij: “misschien moet je die onrust eens onderzoeken.” Ik: “Welke onrust?”  “Nou…, het continu willen verbeteren, waar dat vandaan komt” Ik: “oh, dat is helder…ik vind het namelijk FA-SCI-NE-REND!”

Wat vind jij?

Benieuwd naar je reactie!